സമൂഹത്തെ പ്രീതി പെടുത്താന്‍ ആണെങ്കില്‍ പേന എടുക്കാതെ ഇരിക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് പറഞ്ഞ ധീര എഴുത്ത് കാരി മാധവികുട്ടിയ്ക്ക്

Tuesday, June 23, 2015

എന്‍റെ ഇന്ത്യ.. എന്‍റെ മംഗൾയാന്‍

ഇരുപത്തി ഏഴു വര്ഷം പഴക്കം ഉള്ള പഴയൊരു ഫ്ലാറ്റ്.'പ്രിഥ്വി റെസിടെന്‍സി '.ആകെ ഉള്ള പതിനാലു വീടുകളില്‍ പത്തും സ്വന്തമായി വീട് വാങ്ങി താമസിക്കുന്നവര്‍. ഞങ്ങളുടേത് ഉള്‍പെടെ നാല് വീടുകള്‍ വാടകയ്ക്കാര്‍.
ഏറ്റവും മുകളില്‍ ടെറസില്‍ , മേല്‍കൂര ഷീറ്റ് മേഞ്ഞ രണ്ടു ഒറ്റ മുറി വീടുകള്‍. ഒന്നില്‍ വാച്ച് മാനും കുടുംബവും. മറ്റൊന്നില്‍ ഓണറുടെ ഡ്രൈവറും കുടുംബവും.
നേരത്തെ ഉണര്‍ന്ന ദിവസങ്ങളില്‍ നടക്കാന്‍ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ കാണാം ഓരോ വീടിനും മുന്‍പില്‍ , അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വാതിലില്‍ പിടിപ്പിച്ച ഓടാംബല യില്‍ തൂങ്ങി കിടക്കുന്ന രണ്ടു കവറുകള്‍. ഒന്നില്‍ പാലിനും തൈരിനും ഉള്ള ടോക്കണ്‍ ആയിരിക്കും.മറ്റേത് പൂജയ്ക്കുള്ള പൂവിനും. പാലിനുള്ള കവര്‍ ഞാനും തൂക്കിയിരുന്നു , എമില്‍ കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോള്‍. ഇപ്പോഴും പാല് വാങ്ങുന്നുണ്ട് പക്ഷെ നടന്ന് വരും വഴി റോഡ്‌ സൈഡില്‍ ഉള്ള പെട്ടികടക്കാരനില്‍ നിന്നും ആണെന്ന് മാത്രം..
മടിയുള്ള ദിവസം ആണെങ്കിലും , പാലിന് വേണ്ടി ഒരു കുഞ്ഞു നടത്തം. പിന്നെ ഇതുവരെ കൊണ്ട് വന്നു തരുന്നതിനു ഉള്ള എക്സ്ട്ര അമ്പതു രൂപയും മാസം ലാഭിക്കാം..
നടത്തം കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചു വരുമ്പോളേക്കും പത്രക്കാരന്‍ പത്രം ഇട്ടിട്ടു ഇറങ്ങി വരുന്നുണ്ടാകും.ഞങ്ങളും മുകളിലെ ഡ്രൈവറും മാത്രമാണ് പത്രം വരുത്തുന്നത്. ഞങ്ങള്‍ മൂന്നാം നിലയും അവര്‍ നാലാം നിലയും. രണ്ടു നില വീടുകളിലേക്ക് ഒക്കെ പത്രം റബ്ബറില്‍ ചുരുട്ടി കെട്ടി ഒരേറാണ് . ഇതിപ്പോ അത് നടക്കില്ല നടന്ന് കയറി തന്നെ പത്രം ഇടണം.
നേരത്തെ നടക്കാന്‍ ഇറങ്ങിയ ദിവസം ആണെങ്കില്‍ അയാളെ ആദ്യമേ കാണും.. അതയാള്‍ക്ക്‌ സന്തോഷവും ആണ്.. കാരണം പത്രം എന്നെ എല്പ്പിക്കാമല്ലോ..
ഡ്രൈവറുടെ ഭാര്യ രൂപ ചില വീടുകളില്‍ സഹായത്തിനു പോകുന്നുണ്ട്. വസ്ത്രം അലക്കിയും പാത്രം കഴുകിയും കിട്ടുന്ന കാശില്‍ നിന്ന് മിച്ചം പിടിച്ചു മൂത്ത മകളെ നല്ല ഒരു സ്കൂളില്‍ വിടുന്നും ഉണ്ട്. ഈയിടെ ഒരു പുതിയ താമസക്കാര്‍ വന്നപ്പോള്‍ അവിടത്തെ ബാത്ത്റൂം എന്നും പോയി കഴുകി കൊടുക്കണം എന്നൊരു ജോലി കൂടി പുതുതായി കിട്ടി. അവിടെ വീട്ടുപണിക്ക്‌ നില്‍ക്കുന്ന സ്ത്രീ 'ബച്ചന്‍ മനേ' കഴുകുകയില്ല പോലും.
രൂപ എന്തായാലും ആ പണി ഏറ്റു. ദിവസം പത്ത് രൂപ വെച്ച് മുന്നൂറ് രൂപയല്ലേ കിട്ടുകയുള്ളൂ , ആ ജോലി വേണോ എന്ന് അടുത്ത വീട്ടിലെ ജയക്ക രൂപയോട്‌ കുശലം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞ മറുപടി എന്നെ അമ്പരപ്പിച്ചു.. "പത്ത് മിനിറ്റ് പണിയല്ലേ അക്ക. ആ കാശ് ഉണ്ടേല്‍ വീട്ടില്‍ ഒരു പത്രം വരുത്താലോ "എന്ന്..
ഒറ്റമുറി വീട്ടില്‍ താമസിക്കുന്ന, ചാരിവെച്ച കതകുള്ള പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞ നാടന്‍ കക്കൂസ് ഉപയോഗിക്കുന്ന , നിലത്തു ബെഡ് വിരിച്ചു കിടക്കുന്ന രൂപ ആ ഒരൊറ്റ സംഭവത്തോടെ എല്ലാരുടെം മനസില്‍ വാനോളം ഉയരുക ആയിരുന്നു.
***************************************************************************
പത്രം വായിച്ചു വളരുന്ന രൂപയുടെ മകള്‍ ബ്രിദ്ധ ഭാവിയില്‍ ഒരു നക്ഷത്രം ആയി മാറും .. സംസ്കാര സമ്പന്നയായ അവളെ തേടി നല്ല ജോലി, ജീവിതം ഒക്കെ വരും.. ഇന്ന്പത്രം വായിച്ചത് കൊണ്ട് ഡ്രൈവറുടെ വീട്ടിലെ ആരുടേയും പട്ടിണി മാറില്ല എന്ന് നമ്മളെ പോലെ രൂപയ്ക്കും അറിയാം. പക്ഷെ പട്ടിണി കിടന്നാലും പൂജ ഒരല്‍പം പിശുക്കിയാലും ഒരു വീട്ടില്‍ പത്രം വേണം എന്നാ രൂപയുടെ ആ ചിന്ത യുണ്ടല്ലോ.. അത് ആണ് അവരെ മറ്റുള്ള കാശുകാരില്‍ നിന്നും വെത്യസത ആക്കുന്നത്.
ഇന്നലെ മംഗൾയാന്‍ ചൊവ്വയില്‍ എത്തിയത് കൊണ്ട് ഇന്ന് ഇന്ത്യയിലെ പട്ടിണി മാറില്ല.. പക്ഷെ നാളെ മാറുക തന്നെ ചെയ്യും..
എന്‍റെ ഇന്ത്യ..
എന്‍റെ മംഗൾയാന്‍ സല്യൂട്ട്

ഹാ .. എന്‍റെ വിഷാദരോഗമേ!!


ദീപിക പദുകോണിന് വിഷാദരോഗം പിടിപെട്ടതും അവരത് മൂടിവേക്കാതെ വേഗം തന്നെ ചികിത്സ തേടിയതും ഈയിടെ വലിയ വാര്‍ത്തയായിരുന്നല്ലോ..
ഇന്ത്യയില്‍ പത്തില്‍ നാലുപേര്‍ക്ക് വിഷാദരോഗം ഉണ്ടെന്ന കണക്കു വായിച്ചപ്പോള്‍ ഞാനും അവരില്‍ ഒരാള്‍ ആണല്ലോ എന്നുതോന്നി. ഈ പോസ്റ്റ്‌ വായിക്കുന്ന നിങ്ങളില്‍ പലരില്‍ ഒരാള്‍ .
വല്ലാത്ത ഒരവസ്ഥയാണ് സത്യത്തില്‍ അത്. നല്ല മൂഡില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ പെട്ടെന്ന് എവിടെനിന്നോ യാതൊരു മുന്നറിയിപ്പും ഇല്ലാതെ മനസിനെ കാര്‍മേഘം വന്നു മൂടിയ അവസ്ഥ.
ഒന്നിലും സന്തോഷം കണ്ടെത്താന്‍ കഴിയില്ല.. മൂടിക്കെട്ടി അങ്ങിനെ ഇരിക്കും.. ദേഷ്യം വരും.. പെട്ടെന്ന് കരയും..ആകെ ഒറ്റക്കായതു പോലെ തോന്നും..ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ക്ക് ആണെങ്കില്‍ ആ അവസ്ഥ പറഞ്ഞാല്‍ ഒട്ടു മനസിലാകുകയും ഇല്ല.. കഷ്ട്ടം തന്നെ ഞങ്ങളുടെ കാര്യം.
എന്നാല്‍ അതില്‍ നിന്നും പുറത്തുവരാനും അധികം താമസം ഒന്നും വേണ്ട.. നിനച്ചിരിക്കാതെ കാര്‍മേഘം അകന്നു സൂര്യന്‍ പുറത്തു വരുന്നതുപോലെ ഞങ്ങളും മൂടികെട്ടലില്‍ നിന്നും അനായാസം പുറത്തുവരും..
എന്തായാലും കോളേജില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കിടയില്‍ കില്ലാടിയോന്‍ കാ കില്ലാടി സില്‍സില കാലടി യുടെ ഈ മൂഡ്‌ ചെയ്ഞ്ചിന്റെ കാരണം പ്രസിദ്ധമായിരുന്നു.
പഠനത്തെക്കുറിച്ചോ പരീക്ഷയെ കുറിച്ചോ യാതൊരു അല്ലലുകളും വെച്ചുപുലര്‍ത്താന്‍ ഇഷ്ട്ടപെടാത്ത , പൊതുവേ പ്രസന്നയായി മാത്രം കാണപ്പെടുന്ന ഞാന്‍ എല്ലാ മാസവും കൃത്യമായ ഇടവേളകളില്‍ ദേഷ്യപെടാനും പൊട്ടിക്കരയാനും തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ എല്ലാവരും ആദ്യം കരുതിയത്‌ അത് വീട് വിട്ട് ഹോസ്റ്റലില്‍ വന്നു താമസിക്കേണ്ടി വന്നതുകൊണ്ടാണെന്നാണ്‌
എന്നാല്‍ കുറച്ചു മാസങ്ങള്‍ എന്നെ നിരീക്ഷിച്ച സഹമുറിയത്തിമാര്‍ വൈകാതെ ആ രഹസ്യം കണ്ടു പിടിച്ചു. എല്ലാ മാസവും പിരിയേഡ്സ് ആകുന്നതിന്റെ മുന്‍പിലത്തെ ദിവസങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ വല്ലാതെ ഡിപ്രസ്‌ ആകുന്നു.
അവിടുന്നങ്ങോട്ട് പഠന പൂക്കാലം കഴിയുന്നതുവരെ ഇക്കാലങ്ങളില്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍ പ്രത്യേകം പരിഗണന തരാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. അനാവശ്യമായി ഞാന്‍ ദേഷ്യപെട്ടാല്‍ നന്പത്തികള്‍ അതങ്ങ് വകവെച്ചു തരും. മാസത്തില്‍ രണ്ടു ദിവസം എന്നെ സഹിച്ചാലും ബാക്കി 28 ദിവസവും അവര്‍ ഞാന്‍ കാരണം ഹാപ്പിയായിരുന്നു.
സത്യത്തില്‍ അന്നൊക്കെ ഡിപ്രഷന്‍ അടിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ആണ് അയ്യോ ടൈം ആയല്ലോ എന്ന് ഓര്‍ക്കുക തന്നെ.. മനസിലേക്ക് ഇരുണ്ട പുക വന്നു നിറയുന്നതുപോലെയാണ്.. ഒന്നിലും സന്തോഷം കണ്ടെത്താന്‍ കഴിയില്ല.. എല്ലാത്തിനോടും ദേഷ്യം..രണ്ടേ രണ്ടു ദിവസം മാത്രം.. ആര്‍ത്തവം ആരംഭിച്ചു കഴിയുന്നതും അശുദ്ധ രക്തത്തിന്റെ കൂടെ അതുവരെ മനസിനെ അലട്ടിയ അല്ലലുകളും ഒഴുകി അപ്രത്യക്ഷമാകും..പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് നമ്മള്‍ വളരെ പോസിടീവ് ആണ്..
മഴപെയ്തു തെളിഞ്ഞ മാനം പോലെ മനസ് ഒരു അപ്പൂപ്പന്‍ താടിപോലെ സ്വപ്ന വിഹായസില്‍ പറന്നു നടക്കും.. ഡിപ്രഷന്‍ ഉള്ളവര്‍ക്ക് മാത്രം അനുഭവ വേദ്യമാകുന്ന മറ്റൊരു സുന്ദര ആഫ്റ്റര്‍ എഫ്ഫക്റ്റ്‌.
മാസത്തിലെ മനസിന്റെ ഈ കുസൃതി ഇപ്പോളും ഉണ്ടെങ്കിലും.. അതിനെ ഓര്‍ത്തു സങ്കടപെടാന്‍ ആര്‍ക്കു നേരം.. ദിവസത്തിന്റെ 24 മണികൂര്‍ തന്നെ തികയാത്ത ജീവിതം. അതിനിടക്ക് മൂടിക്കെട്ടി ഇരിക്കാന്‍ മനസ് വാശിപിടിചാലും കുട്ടികളും ചട്ടികളും ചുറ്റുപാടും അതിനു സമ്മതിക്കില്ലല്ലോ..
ആര്‍ത്തവ സമയത്തെ ഈ മൂഡ്‌ മാറ്റം മിക്ക സ്ത്രീകള്‍ക്കും ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. ..
എന്നാല്‍ ഇതിന് പുറമേ രണ്ടു മൂന്നു തവണ കൂടി ഞാന്‍ ഡിപ്രഷന്‍ അടിച്ചു വട്ടായ സംഭവങ്ങള്‍ ഉണ്ടായി..
ഒന്നൊരിക്കല്‍ മദര്‍ തെരേസ ആവാന്‍ പോയപ്പോള്‍ ആയിരുന്നു.
മാനസിക നില തെറ്റിയ നിലയില്‍ തെരുവില്‍ കണ്ട എന്‍റെ അതെ പ്രായമുള്ള , ഓക്സ്ഫോര്‍ഡ് ഇന്ഗ്ലിഷ് സംസാരിക്കുന്ന സുന്ദരി കുട്ടി. എനിക്കും അവള്‍ക്കും ഒരെപ്രായം :25.
വളരെ കോമ്പ്ലിക്കേഷന്‍സ് നിറഞ്ഞതായിരുന്നു ആ കുട്ടിയുടെ അവസ്ഥ ,രക്ഷിക്കാന്‍ പോയി പോലീസ് സ്റ്റേഷന്‍ കയറി ഇറങ്ങി ചെരിപ്പ് തേഞ്ഞതു മിച്ചം. ലാസ്റ്റ് എന്നെയാണോ അവളെയാണോ നിംഹാന്‍സില്‍ അഡ്മിറ്റ്‌ ചെയ്യേണ്ടത് എന്നറിയാത്ത അവസ്ഥ..
അന്ന് അതില്‍ നിന്നും പുറത്തു വരാന്‍ നാട്ടില്‍ പോയി ഉമ്മയുടെ കൂടെ ഒരുമാസം നില്‍ക്കേണ്ടി വന്നു.. അവസ്ഥ പറഞ്ഞാല്‍ മനസിലാകുന്ന മലയാളി സൈക്യാട്രിസ്റ്റ് ഇനെ കാണാന്‍ ആണ് നാട്ടിലേക്ക് പോയത്.
ബംഗ്ലൂരില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ വന്നിരിക്കുന്നത് സൈക്യാട്രിസ്റ്റ് ഇനെ കാണാന്‍ ആണെന്ന് ഉമ്മയോട് പറഞ്ഞാല്‍ പിന്നതു മതി അവരുടെ ഉറക്കം നഷ്ട്ടപെടാന്‍.. യാത്ര പുറപ്പെടുമ്പോള്‍ വീട്ടില്‍ എത്തിയാല്‍ എന്തുപറയണം എന്നറിയാത്ത അവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നു ഞാന്‍ . എന്തായാലും കേരള ബോര്‍ടര്‍ കടന്നു മലയാളത്തിന്റെ മണം അടിച്ചതും.. പകുതി ഡിപ്രഷന്‍ മാറി..വീട്ടില്‍ എത്തി കിണറ്റു വെള്ളത്തില്‍ കുളിച്ചതും ബാക്കിയും..പേടിയായിരുന്നു തിരിച്ച് കയറാന്‍.. ആ ഭയം മാറുന്നത് വരെയും അടിച്ചു പൊളിച്ചു നാട്ടില്‍ നിന്നു..
പിന്നീട് ഈവ'യെ പ്രസവിച്ച സമയത്ത്...കുഞ്ഞു മഞ്ഞപ്പിത്തം ബാധിച്ച് ലൈറ്റ് റൂമില്‍..ഇടയ്ക്കിടെ പാല് കുടിപ്പിക്കാന്‍ കൊണ്ടുവരുമെങ്കിലും വന്ന വേഗത്തില്‍ തിരിച്ച് കൊണ്ടുപോകും.. ഒന്നും രണ്ടുമല്ല ഒരാഴ്ച കിടന്നു ട്യൂബിനടിയില്‍. ഞാന്‍ ഉറക്കം വരാതെ കിടന്നു.
അലറി ക്കരയാന്‍ മാത്രം സങ്കടം കുമിഞ്ഞു കൂടിയിരുന്നു മനസില്‍..
എന്നെ പോലൊരു ചക്കപ്പോത്ത് , ഇക്കാരണത്തിന് കരഞ്ഞാല്‍ കൂടെയുള്ളവര്‍ കളിയാക്കി കൊല്ലില്ലെ.?!
ഞാന്‍ സന്തോഷം അഭിനയിച്ചു..
ഇടയ്ക്കു മുറിയില്‍ നിന്നും എല്ലാവരും പുറത്തുപോയ സമയത്ത്, മനസ്‌ ഒന്ന് സ്വസ്ഥമാക്കാന്‍ വേണ്ടി , ഹൃദയം പൊട്ടി ആര്‍ത്തലച്ചു കരഞ്ഞു ഡിപ്രഷന്‍ ഒഴുക്കികളയാന്‍ നോക്കിയതാണ്...
പക്ഷെ സിസേറിയന്‍ ചെയ്തതിന്റെ തുന്നലില്‍ കമ്പിയിട്ട് വലിച്ചതുപോലെ ഒരു കൊള്ളിയാന്‍..
തിരിച്ച് വന്ന ഉമ്മ , ഞാന്‍ കണ്ണുകളിലൂടെ ഡിപ്രഷന്‍ ഒഴിക്കു കളയുന്നത് കണ്ടിട്ട് അവസരം പാഴാക്കാതെ ടയലോഗ് അടിച്ചു.
"നിനക്കെ ഈമാന്റെ കുറവാ.. മനസിന് ധൈര്യം കിട്ടാന്‍ ആയത്തുല്‍ കുര്‍സി ചൊല്ലിക്കോ.."
ഈ പ്രശനം എമിലിന്റെ സമയത്തും ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഭയന്നിരുന്നു..നവജാത ശിശുവിന് മഞ്ഞപ്പിത്തം വരാതിരിക്കാന്‍ അമ്മമ്മാര്‍ , ഗര്‍ഭ കാലത്തിന്റെ അവസാന സമയങ്ങളില്‍ വയറ് വെയില് കൊള്ളിച്ചാല്‍ മതിയെന്ന് ആരോ പറഞ്ഞു..രാവിലേം വൈകുന്നേരവും ടെറസിനു മുകളില്‍ പോയി പോക്കുവെയില്‍ കൊണ്ട് നിറവയര്‍ സ്വര്‍ണ വര്‍ണമായി .. പുറത്തു വന്നപ്പോള്‍ എമിലുട്ടന്‍ ആരോഗ്യ ശുഷ്ക ഗ്രാതനും.
No മഞ്ഞപ്പിത്തം=No ഡിപ്രഷന്‍
മമ്മിക്കു ഡിപ്രഷന്‍ സമ്മാനിക്കാത്ത പൊന്നുംകട്ട..
പ്രായം രണ്ടു വയസ് കഴിഞ്ഞു.
ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ അമ്മിഞ്ഞപ്പാല്‍ കുടിച്ചു ജീവന്‍ നിലനിര്‍ത്താം എന്ന് തീരുമാനിച്ച് ഉറപ്പിച്ചത് പോലെ മാറോടൊട്ടി ജീവിക്കുന്നവന്‍.
ആണ്‍കുട്ടികള്‍ പെണ്‍കുട്ടികളെ പോലെയല്ല ..
അവര്‍ കുടിയോടു കുടിയാണ്..
നമ്മളെ ശരിക്കും വലച്ചു കളയും.
മെലിഞ്ഞു മെലിഞ്ഞു , എന്നെകണ്ടാല്‍ ആളുകള്‍ ഈവയുടെ സിസ്റ്റര്‍ ആണോ എന്ന് ചോദിക്കുന്ന അവസ്ഥ വരെ എത്തി.
ഇനിയും മെലിഞ്ഞാല്‍ ഈവയുടെ അനിയത്തി ആണോ എന്ന് ആളുകള്‍ ചോദിച്ചു തുടങ്ങും.. അത് കേള്‍ക്കുന്നത് എനിക്ക് സന്തോഷമാണെങ്കിലും കോമ്പ്ലെക്സ് അടിച്ചു ഈവയെങ്ങാനും വീട് വിട്ടുപോയാലോ എന്ന ചിന്ത വന്നപ്പോള്‍ ആണ് എമിലിന്റെ പാലുകുടി നിര്‍ത്തുന്ന കാര്യം ഞാന്‍ സീരിയസ് ആയി എടുത്തത് ..
എമിലിനു രണ്ടു വയസ് കഴിഞ്ഞല്ലോ .. സര്‍ക്കാര്‍ കണക്കു പ്രകാരം നിര്‍ബന്ധമായും കുട്ടികളെ രണ്ടു വയസു വരെ മുലയൂട്ടണം എന്നാണു.. അത് ഞാന്‍ വിജയകരമായി പൂര്തീകരിചിരിക്കുന്നു.
രണ്ടു വയസില്‍ മുലകുടി മാറ്റാന്‍ ശ്രമം തുടങ്ങി എങ്കിലും ഈവയുടെ കാര്യത്തില്‍ വിജയം കാണാന്‍ മൂന്നു മാസത്തോളം പിന്നെയും എടുത്തു.അതുവരെയും കുടിക്കാതെ നടന്നിരുന്ന കുട്ടി , നിര്‍ത്താന്‍ പോകുന്നു എന്നറിഞ്ഞതും എന്തോ വാശിയുള്ളതുപോലെ പെരുമാറാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
ആ അനുഭവം ഓര്‍മയില്‍ ഉണ്ട്.
പാല്‍മണം മാറാത്ത കുട്ടികള്‍ക്ക് ഈലോകത്ത് ഒരേ ഒരു ശത്രുവേ ഉള്ളു ചെന്നിനായകം. മറ്റെന്തെങ്കിലും ഉപയോഗം അതിനുണ്ടോ അറിയില്ല. കന്നഡക്കാരുടെ വൈദ്യക്കടയില്‍ ചെന്ന് അറിയുന്ന ഭാഷയില്‍ സംഗതി അവതരിപ്പിച്ചു. അവരുടെ വിവരക്കുറവോ എന്‍റെ ഭാഷാ ജ്ഞാനം കാരണമോ അറിയില്ല , പോയത് പോലെ തിരിച്ച് വന്നു.
കൈപ്പുള്ള എന്തുണ്ട് കയ്യില്‍.. കൊറേ ആലോചിച്ചു..
കൈപ്പക്ക വാങ്ങി ഇഞ്ചി ചതക്കുന്ന കുഞ്ഞുരലില്‍ ഇട്ടു കുത്തി പിഴിഞ്ഞു ചാര്‍ എടുത്ത് പ്രയോഗിച്ചു.
അര ദിവസം .. പകല്‍ അവന്‍ പാല്‍ കുടിച്ചതെ ഇല്ല..
രാത്രിയായി , ഉറങ്ങാന്‍ നേരം ചിണ്‌ങ്ങിയ കുഞ്ഞിനെ ഞാന്‍ കര്നകടോര ശബ്ധത്തില്‍ താരാട്ട് പാടി വല്ല വിധേനയും ഉറക്കി.
സമയം അര്‍ദ്ധ രാത്രി ഏകദേശം മൂന്നു മൂന്നര ആയിക്കാണും..
നെഞ്ചും കൂടിനു മുകളില്‍ ആകെ ഒരു പരവേശം..
പാല് കട്ടയായി വേദനയോടു വേദന...
ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി പാല്‍ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു ..ഉറക്കപിച്ചില്‍ കൈപ്പക്കയുടെ കൈപ്പ് അവന്‍ പ്രശ്നമാക്കിയില്ല.
ഞാനും ഹാപ്പി അവനും.
അന്നത്തോടെ കൈപ്പക്ക പ്രയോഗം പൊളിഞ്ഞു.
ഇനി എന്ത് ചെയ്യും..
കുളി കഴിഞ്ഞു വന്നു എന്തോ ചിന്തിച്ചു പെര്‍ഫ്യൂം എടുത്തു അടിച്ചത് മൂക്കിലും വായിലും പോയി.. ആഹ നല്ല കൈപ്പ്.
പക്ഷെ പ്രയോഗിച്ചില്ല.. കെമിക്കല്‍ അല്ലെ.. ചക്കിനു വെച്ചത് കൊക്കിനു കൊണ്ട് ജയിലിലെ ചപ്പാത്തി തിന്നാന്‍ ആര്‍ക്കാണ് ആഗ്രഹം.
ആരോ പറഞ്ഞു പ്ലാസ്റ്റര്‍ ഒട്ടിച്ചാല്‍ മതിയെന്ന്..
മമ്മിക്കു 'അബ്ബൂ' ആണെന്നും "ബൂ"ഉണ്ടെന്നും പറഞ്ഞാല്‍ മതി.
ട്രൈ ചെയ്ത അതെ വേഗത്തില്‍ സംഭവം പൊളിഞ്ഞു.
ഇന്റര്‍നെറ്റ്‌ ഇന്റെ ലോകത്ത് വിരിഞ്ഞിറങ്ങിയ കുട്ടികള്‍ക്കൊക്കെ നല്ല ബുദ്ധിയാനെന്നു മനസിലായി..
ദിവസങ്ങള്‍ പിന്നെയും കഴിഞ്ഞു.
ബസ്സെന്നോ സ്റ്റാന്റ് എന്നോ റെയില്‍വെ സ്റ്റേഷന്‍ എന്നോ ബോധം ഇല്ലാതെ നെഞ്ചില്‍ തൊട്ട് 'മമ്മീ പാല്‍ ... മമ്മീ പാല്‍..'എന്നലറുന്ന കുട്ടി.
കണ്ണില്‍ ചോര ഇല്ലാത്ത തള്ള എന്ന് കണ്ണുരുട്ടുന്ന പൊതുജനം.
ഇവനേം കൊണ്ടിനി പുറത്തു പോകില്ലെന്നായി ഞാന്‍.
'കുടിച്ചു ചാവ്'
ഞാന്‍ ആ ഉദ്യമത്തില്‍ നിന്നും തോറ്റ് പിന്തിരിഞ്ഞു.
അങ്ങിനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം ചെടികളെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിനിടയില്‍ കത്തി പിടിച്ച കൈവിരല്‍ അറിയാതെ വായില്‍ പോയി..
'ചായ്.. ത്ഫൂ..' നല്ല യമണ്ടന്‍ കൈപ്പ്.
നോക്കുമ്പോള്‍ കറ്റാര്‍വാഴയാണ്.
അതിന്‍റെ പള്‍പ്പിന് നല്ല കിടിലന്‍ കൈപ്പ്.
സമയം പാഴാക്കാതെ എടുത്തു പ്രയോഗിച്ചു.
കുഞ്ഞു സംഭവം പിടികിട്ടാതെ എന്‍റെ കണ്ണില്‍ നോക്കി കരഞ്ഞു.
ഞാന്‍ അത് കാണാത്ത താടകയെ പോലെ നോട്ടം മാറ്റിക്കളഞ്ഞു.
ചെവിയില്‍ ഫോണിന്‍റെ ഹെഡ് സെറ്റും തിരുകി ' വിണ്ണയി താണ്ടി വരുവായ'യിലെ പാട്ടും വെച്ചു പണിയില്‍ മുഴുകി.
ഒന്നേ.. രണ്ടേ... ......
അഞ്ചെ...ആറെ..
പത്തെ..പന്ത്രണ്ടേ..
മണിക്കൂറുകള്‍ കഴിയും തോറും ആഹ്ലാദം കൂടിക്കൂടി വന്നു..
കിരീടം സിനിമയില്‍ ക്ലൈമാക്സ് ഇല്‍ വിളിച്ച് പറയുന്നതുപോലെ
നാട്ടിലേക്ക് ഉമ്മയേയും , അബൂദാബിയിലേക്ക്‌ അനിയത്തിക്കും വിളിച്ച് പറഞ്ഞു..
'എമിലിന്റെ പാലുകുടി നിര്‍ത്തിയെ !!!!!!"
രാത്രി ഉറക്കത്തില്‍ വാശി പിടിച്ചു കരഞ്ഞ കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു കൊണ്ട് നടന്നു , പാട്ടുപാടി,തൊട്ടിലില്‍ ഇട്ടു പൂര്‍വ വൈരാഗ്യം പോലെ കുത്തികുലുക്കി ബോധം കെടുത്തി ഉറക്കി.
നേരം വെളുത്തു.
ഉച്ചയായി.
രാത്രിയായി.
വീണ്ടും നേരം വെളുത്തു
കുഞ്ഞ് പാലിന്റെ കാര്യം പാടെ മറന്ന് കളിയില്‍ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
അവന്‍റെ നടത്തം കണ്ടു സന്തോഷം കൊണ്ട് ആര്മാദിക്കേണ്ട സമയം ആണ്.
പക്ഷെ എനിക്കെന്തോ ഒരു ഗ്ലൂമിനെസ്സ്..
മനസില്‍ വല്ലാത്തൊരു മൂടികെട്ടല്‍..
ഡിപ്രഷന്‍ അടിക്കുന്നു..
എല്ലാത്തിനോടും ദേഷ്യം..
വാട്സ് അപ്പും പണ്ടാരവും ഒന്നും രക്ഷക്ക് എത്തിയില്ല..
നേരെ എഫ് ബി യില്‍ വന്നു പോസ്റ്റ്‌ ഇട്ടു.
"ഈ ലോകത്ത് ഈ നിമിഷം ഞാൻ ആരെയും സ്നേഹിക്കുന്നില്ലെന്നു തോനുന്നു
എന്നെത്തന്നെയും
Highly depressed"
അത് പാരയായി..
ഞാന്‍ ജീവിതം മടുത്തു വല്ല സാഹസവും ചെയ്യാന്‍ പോകുക ആണെന്ന് കരുതി സുഹൃത്തുക്കള്‍ മെസേജും വിളിയും.
ഒന്‍പതാം ക്ലാസിലെ ക്ലാസ് ടീച്ചര്‍ വിളിച്ച് 'Are you ok?"
എന്ന്..
വീട്ടില്‍ നിന്നും പതിവില്ലാതെ ഉപ്പ വിളിച്ച് "നിനക്ക് കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലല്ലോ ?"
ഇനി ഒരു നിമിഷം വൈകിക്കാന്‍ ഇല്ല ഓടിപ്പോയി ടെറസില്‍ കളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന എമിലിനെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു വന്നു.
മാതൃത്വം അവനു മുന്നില്‍ അടിയറവ് വെച്ചു.
ഹാ .. എന്‍റെ വിഷാദ രോഗമേ .. എന്നോടാ നിന്റെ കളി..

jackson- my friend

നാലു വര്‍ഷത്തില്‍ കൂടുതലായി Jackson Jackuഎനിക്ക് മെസേജ് അയക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്. ..
സുഖമാണോ..
കാണാറില്ലല്ലോ...
മിണ്ടൂല അല്ലെ..എന്നിങ്ങനെയുള്ള സുഖാന്വേഷണങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു തുടക്കത്തില്‍
എന്‍റെ മറുപടികള്‍ കാണാഞ്ഞ് ആദ്യമൊക്കെ പരാതിപ്പെടുമായിരുന്നു എങ്കിലും ക്രമേണ അവന്‍ അത്
നിര്‍ത്തി.
എങ്കിലും കൃത്യമായി തന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ നടക്കുന്ന കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു കാര്യങ്ങള്‍ എന്നെ അറിയിക്കുന്നതില്‍ മുടക്കം വരുത്തിയതും ഇല്ല.
ചേച്ചി.. ഇന്നെന്റെ പൂച്ച പ്രസവിച്ചു. (അമ്മച്ചി പൂച്ചയും മൂന്ന് മക്കളും :photo)
അയ്യോ നോക്കിയേ അവളുടെ അഹങ്കാരം സര്‍പ്പക്കാവില്‍ വിളക്ക് കൊളുത്തുന്ന സ്ഥലത്താണ് ഇപ്പൊ കിടപ്പ്..(കുങ്കുമം കൊണ്ട് ചുമന്ന ഒരു തറയില്‍ പട്ടുപോലെ വെളുത്ത ഒരു പൂച്ചപോലെ ഒന്ന്. ദൂരെ നിന്നും എടുത്ത ഫോട്ടോആയത്നാല്‍ പൂച്ചയെ ശരിക്കും കാണുന്നില്ല. )
അമ്മ പറഞ്ഞു അതിനടുത്തേക്ക് ആരും പോകണ്ട.. കുട്ടികളേം കൊണ്ട് അവള്‍ സ്ഥലം വിടും.
ചേച്ചി ഞാന്‍ ഇന്ന് സൈക്കിളില്‍ നിന്നും വീണു. മുറിവ് ഗുരുതരമല്ല.
മഴ തുടങ്ങി.
മേസേജുകള്‍ക്ക് യാതൊരു മുടക്കവും ഇല്ല.
ഇവന് ബോര്‍ അടിക്കില്ലേ.. അതോ എല്ലാര്‍ക്കും ഇതേപോലെ മെസേജ് അയക്കുന്നുണ്ടാകുമോ..
ഇവന്റെ ഉദേശം എന്തായിരിക്കും..
ഞാന്‍ വെറുതെ ഓര്‍ത്തു ചിരിച്ചു..
നോക്കണമല്ലോ ഇവന്‍ ഇതെത്ര കാലം തുടരുമെന്ന്..
മാസങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് തന്‍റെ ഒരു കൂട്ടുകാരിക്ക് കുറച്ചു പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉണ്ട് ചേച്ചി അവരെ വിളിച്ചൊന്നു സംസാരിക്കാമോ... ഇതാണ് അവളുടെ നമ്പര്‍ അത്യാവശ്യം ആണെന്ന് മെസേജ് വന്നു.
അന്നെന്തോ ചില കാരണങ്ങളാല്‍
കരഞ്ഞു വിളിച്ച് കൊണ്ട് മൂടികെട്ടി ഫേസ് ബുക്കും നോക്കി ഇരുന്ന ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് ഫോണ്‍ എടുത്തു കുത്തി യാതൊരു മുന്‍പരിചയവും ഇല്ലാത്ത ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയോട് ജീവിതത്തെ കുറിച്ച്ത ത്ത്വം വിളമ്പുന്നത് കേട്ടിട്ട് കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന സുഹൃത്ത്‌ എന്നെ അല്പം കളിയാക്കികൊണ്ട്‌ തന്നെ ഉപദേശിച്ചു
അല്ലെ..നീ ഇപ്പോള്‍ അവളോട്‌ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ റെക്കോര്‍ഡ്‌ ചെയ്തു സ്വയം കേട്ട് നോക്കിയാല്‍ തീരാവുന്നത്തെ ഉള്ളു നിന്‍റെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രശനം.
അവന്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഇളിഭ്യയായെങ്കിലും നന്ദി പ്രകാശിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ജക്സനിന്റെ മെസേജ് അന്നുതന്നെ വന്നു ..
"എനിക്ക് റിപ്ലെ തരുന്നില്ലെങ്കിലും ഞാന്‍ പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യം ചെയ്തല്ലോ.. നന്ദി ചേച്ചി... നന്ദി നന്ദി."
എന്നുവെച്ചു ഞാന്‍ എന്‍റെ ജാഡ കുറക്കാന്‍ ഒന്നും പോയില്ല. ശേഷം വന്ന മേസേജുകള്‍ക്കും മൌനം തന്നെ മറുപടി. ആര് തോല്‍ക്കും ആര് ജയിക്കും അറിയണമല്ലോ...
ഇന്ന് ജാക്സണ്‍ന്‍റെ ഒരു മെസേജ് കണ്ടു എനിക്കിപ്പോ പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ വയ്യാത്ത അത്ര സങ്കടം. അതോ സന്തോഷമോ..
"കണ്ണുകാണാത്ത കുട്ടിക്ക് വീടുവെക്കുവാന്‍ മൂന്ന് സെനറ്റ്‌ സ്ഥലം വാങ്ങുന്ന കാര്യം പോസ്റ്റ്‌ ഇട്ടിരുന്നല്ലോ. ഇന്നലെ കാശ് ഇടാന്‍ ബാങ്കിലേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ നല്ല മഴ. സൈക്കിളിനു ബ്രേക്ക്‌ കുറവ് ആയതിനാല്‍ പോകാന്‍ പറ്റിയില്ല. ഇന്ന് എന്‍റെ രണ്ടു ദിവസത്തെ കൂലി ഞാന്‍ മാതൃകം അക്കൗണ്ട്‌ ഇലേക്ക് ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. "
കൂടെ അഞ്ഞൂറ് രൂപ മാതൃകം ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട്‌ ഇലേക്ക് ഇട്ടതിന്റെ റെസിപ്റ്റും.
വല്ലാത്ത സാമ്പത്തിക ബാധ്യതകളില്‍ കുടുങ്ങി കണ്ണ് കാണാത്ത തന്‍റെ അച്ഛന്‍ , തൂങ്ങി മരിച്ച നീരാജ എന്നാ അന്ധ വിദ്യാര്തിനിക്കും അമ്മയ്ക്കും ചേച്ചിക്കും കൂടി താമസിക്കാന്‍ ഒരു വീട്. അതിനായി ആദ്യം മൂന്ന് സെന്റ്‌ സ്ഥലം.
സാമൂഹ്യ പ്രവര്‍ത്തനം നമുക്ക് വേണ്ടി ചെയ്യുന്നത് അല്ലെങ്കിലും , ആരോടെങ്കിലും സാമ്പത്തിക സഹായം ചോദിക്കുക എന്നത് വല്ലാത്ത ബുദ്ധിമുട്ട തന്നെയാണ്..
പലരും പരിഹസിക്കും.. അവഗണിക്കും.. തങ്ങള്‍ക്കും വീടിലെന്നു കളിയാക്കും..
പിന്നെയും ഇതിനൊക്കെ മുന്നിട്ടിറങ്ങുന്നത് , ശബ്ദം ഇല്ലാത്തവര്‍ക്ക് ശബ്ദം ആവേണ്ടതുണ്ട് നമ്മള്‍ എന്നാ തിരിച്ചറിവ് ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്.
എത്ര അപമാനം സഹിച്ചാലും , കണ്ണുകളിലെ , ചിന്തകളിലെ വെളിച്ചം നഷ്ട്ടപെട്ടവര്‍ക്ക് ചുണ്ടില്‍ ഒരു പുഞ്ചിരി ശേഷിപ്പിക്കാന്‍ നമുക്കാവുമെങ്കില്‍ എന്തിനു മാറി നില്‍ക്കണം എന്നാ ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന ചിന്ത.
വെക്കേഷന് നാട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ എന്നെ കൊണ്ട് കഴിയുന്ന തുക ബന്ധുക്കളില്‍ നിന്നും സമാഹരിക്കുക തന്നെ ആയിരുന്നു പ്രധാന ഉദ്ദേശം. അതില്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചതിലെക്കാള്‍ വിജയിക്കുകതന്നെ ചെയ്തു.
പേരുപോലും അറിയാത്ത ഒരു നല്ല മനുഷ്യന്‍ തന്‍റെ വീടിന്‍റെ പാലുകാച്ചല്‍ പ്രമാണിച്ച് അന്‍പതിനായിരം രൂപ മാതൃകം അക്കൗണ്ട്‌ ഇലേക്ക് അയച്ചു.
മൂന്ന് സെന്റ്‌ സ്ഥലത്തിന് ഒന്നര ലക്ഷം രൂപ ആ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് അടുക്കാന്‍ ഇനി ആയിരങ്ങള്‍ മതി.
ഒരു ചാക്ക് സിമന്റിന് നാനൂറ്റി അമ്പതു രൂപ , അത്രയെങ്കിലും ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞല്ലോ എന്ന് അകലെ ഇരുന്നു ജാക്സണ്‍ ആശ്വസിക്കുന്നുണ്ടാകും..
ഒരു മെസേജിനു പോലും റിപ്ലെ തന്നില്ലെങ്കിലും ണീ എന്തായിരിക്കും അടുത്തതായി എന്നെ അറിയിക്കാന്‍ പോകുന്ന വിശേഷം എന്ന് ഞാനും ഇടയ്ക്കിടെ വെറുതെ ചിന്തിക്കാറുണ്ടായിരുനു പ്രിയ ജാക്സണ്‍.
ചില വിഷമങ്ങള്‍ മറക്കുന്നു..അല്പനേരത്തെക്കെങ്കിലും ആശ്വാസമായതിനു നന്ദി.
ഇഷ്ട്ടം എന്നും

O My Love

തലയിണയില്‍ ചങ്ക് ചേര്‍ത്ത് കമന്നു കിടന്നു.
കുറെയേറെ ഓര്‍ത്തു കരഞ്ഞു. കണ്ണിലെ തിരയേറ്റ് വിളറിയ ചുണ്ടില്‍ ഒരു നേര്‍ത്ത പുഞ്ചിരി ബാക്കിയായി.
നെഞ്ചിനുള്ളിലെ നേര്‍ത്ത പെടപ്പും അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു. കൈത്തണ്ടയില്‍ തള്ളവിരല്‍ വെച്ച് അമര്‍ത്തി നോക്കി .
ഉം.. അല്‍പ്പം ജീവന്‍ ബാക്കിയുണ്ട് . ആശിച്ച കാലം ജീവിക്കാന്‍ ഇത് ധാരാളം .
വാക്കുകളൊന്നും പാലിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. സ്വപ്‌നങ്ങളൊന്നും സ്വന്തമാക്കാനും .
അടുത്ത ജന്മത്തില്‍ വിരിയാം ഒരു നിശാഗന്ധിയായി..
ഒരു രാത്രിയെങ്കിലും മാനത്ത്നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു എന്‍റെ പുനര്‍ജന്മത്തിന് ,
മരണത്തിന് ,
നീ കൂട്ടിരിക്കുമെങ്കില്‍ -